Akif'e / Ölümünün 80. Yılına Rahmet

Bir gece ki sabahı olmayacak kadar uzun
Ufuk da hiçbir ışık belirtisi yok
Sabahı bir daha görmeme ihtimali kuvvetli
Her yer karanlık, kıymeti yok ekmeğin, tuzun

İyilikler saklanmış, yerin altında mübarek
Korkulu gözler, kaldırım taşı olmuş, yerde yatmakta
Bir el diğer eli tanımaz halde öylesine yabancı
Bir millet ki cihana değer. Eh! Yaşıyor sürünerek

Yaşamak dediğin onurlu ve hürriyet ile olur
Bu ikisi yoksa genimize aykırı, ruh kabul etmez
Haykırdı bir kere Ata'm; Ya istiklal ya ölüm!
Türk' e pranga tutmaz ki sonunuz yıkım olur

Bunu bilen bir yiğit şah ı münevver
Akif derler sanına, yüreğinde millet sevdası
Tarafını seçti, katıldı Hakk'ın, halkın yoluna
Yan gözle baktırmazdı, istersen dünyayı ver

Korkma! Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak
Cesaretin kaynağı bu millete olan sevgisiydi.
Yılmaz bir ordu olsa ancak bu kadar kükrerdi
Düşmana kelimelerle taarruz bu kadar şanlı olur ancak

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda
Elde yok, avuçta yok, zihinler boşalmış iken
Nereden buldular ki o yüreği yedi düvele diklenen
Ölümle sevdayla kucaklaştılar ne bir ses ne bir seda

Öyle bir anlatmalıydı ki okunurken yaşansın
Yüce bir gönül hükmederse kelimelere, belki,
Bir yandan aslanın pençesi gibi kuvvetli olmalı,
Bir yandan annenin eli gibi yanağını okşasın

Sadece o yazabilirdi, ancak o yazdı zaten
Gönlü Hakk'ıyla beraber, yürekte milletin aşkı
Allah Allah! Nidalarını göklerden indirmek ne zor
Bunu yapabilen bir Mehmet Akif'ti gerçekten


Sordular kendine; niçin marşı kitabına koymadın
Dedi; O artık milletindir, milletin malıdır,
Ben yalnızca gördüğümü yazdım o kadar
Ey Akif! Seni nasıl anlatayım, dizelere sığmadın.

Ey Türkoğlu, Ey Türk'ün evlatları
Göndere çektiğimiz şanlı bayrağa iyi bakın
Orada kırmızı bir bez değil dalgalanan
Hürriyetin, vatan aşkının bedelini ödeyenlerin kanları
H.G.