Akıl Ve Aşk

Akıllı fayda arar, umut yolunu tutar,
Âşık yanar yakılır, ateşten lokma yutar.

Akıl menfaat ister, âşık istekten geçer,
Aklını terk edenler, aşkın yolunu seçer.

Akıl dünya bülbülü, âşık aşkından dönmez,
Akıl ölümden korkar, âşıklar zaten ölmez,

Akıla cinlik gelse, doluşur yılan çıyan,
Kopsa kıyamet bu gün, âşığa gelmez ziyan,

Bencil, hasis, gururlu, akıl üstünlük taslar,
Âşık ne yana dönse her dem maşuka rastlar.

Akıllı kazanınca zevki sefaya dalar,
Kaybedenden olursa, etek öper el yalar.

Akıl dünya bülbülü, âşık aşkından dönmez,
Akıl ölümden korkar, âşıklar zaten ölmez,

Akıl utanç bilse de, âşıklarda ar olmaz,
Aklın sınırı vardır, âşığa sınır kalmaz.

Akıl parlağa konar, ona sevgili çoktur,
Âşığın maşukundan, başka kimsesi yoktur.

Öyle akıllar var ki, akılları baş bela,
Âşığa aşkı sefa, âşık aşka müptela.

Aşksız akıl taş gibi, değdiği başı yarar,
Aşk bir güneş gibidir, bütün varlığı sarar.

Akıl çölde bir damla, âşık âleme rahmet,
Akıl rahmete muhtaç, aşkın kendisi Ahmet.

Âşık olanlar candır, âşık olunan canan,
Âşığın mezhebinde, her varlık aşka kurban.

Akıl aşkla beslense, cihana padişahtır,
Eğer aşktan yoksunsa, sonu ahla eyvahtır.

Şu akılsız yaralı, aşkla döner dolaşır,
Zümrüdüanka olur, Kaftan kafa ulaşır.

26.03.2010