Aklı Selîm

kifayetsizim izahta...!
nasıl da kurtulamadım nefsime tenezzülden, cehâletimden
uyanamadım dilimin gafletinden, yanılgımın rehâvetinden
.
bulandırdım aydınlığı sığlığımla...bana susmak düşerken
edep yoksunu paslı dilim vara-yoğa konuşup durdu...bildiklerinden bilmediklerinden
sanki vicdanım hissiz, kulaklarım sağır, gözlerim âmâ...
yararlanamadım içimdeki insanî cevherimden

idrâk edemedim...!
adımladıklarım kar tanesi ...adımlayacaklarım yüce dağların karıymış
öğrendiklerim benim eksikliklerim birilerinin fazlalıklarıymış
çelikten elbise sanmışım sığlığımı...meğer cehâletimin cam kırıklarıymış

beni öyle bir resmet...! ki
susturayım nefsimi...bitsin bu rehavet, bu cehâlet
ulaşmak için derinliğime sığlığımla yüzleşeyim
ışık tut içimdeki karanlığa...beni aydınlığınla ihya et
.
bana bir ben çiz...! ki
sıyrılayım cehâletimin kılıfından,
fasit girdabından çıkayım, sisinden pusundan arınayım
ağırlıksızlığımla buhar olup uçsun hîç'liğim,
açılsın âmâ gözlerim...umut diye güneşi sarınayım
.
bana bir reçete yaz...! ki
tek -ilâcı suâl- olsun
bir daha gaflete düşmesin aklım...sadece asl-ı cevherimin ışığında barınayım
...
..
.

2002


*tahsin özmen bez bebekler de üşür çatım&baskı yay ank 2006