Aklım Karışık 2

Aklım karışık…

Herkesim…/ hiç kimsenin kimsesiyim

Her şeyim ve fakat hiç kimsenin hiçbir şeyiyim

Her yerdeyim -haşa tanrı değilim- ve fakat hiçbir yerde değil gibiyim

Herkes bana bakıyor gibi de -görmüyorlar-

Hiç kimsenin umurunda değilim

-Kimsede umurumda değil benim-

Hep birlikteymişiz gibi de…/ sanki yalnız gibiyim

Her gün yağmur yağıyor da

Üzerime bir tek damla yağmur düşmüyor

O kadar çok gülüyor…/ o kadar çok gülüyorum

Ve fakat

Hiç durmadan hıçkıra hıçkıra ağlıyor gibiyim oysa

Her gün…/ her an ılık bir bahar gibi okşuyorum da seni

Elin elime hiç değmemiş gibiyim oysa

Ana kucağına yatırır gibi

Güneşin sıcağına yatırmışım da kendimi

Ve fakat…/ her nedense buza kesmiş gibiyim hala

Herkes ve her şey gibiyim

Var gibiyim ve fakat yok gibiyim oysa…

Aklım karışık…

Ölen çocukların başında kar gibi soğuk olup, donasım

“ölenle ölünmez” diyene damperli kamyon gibi dalasım

“yaa! sabır” diyene kafa göz girişesim

Askıdan indirip indirip

Hüzünlü… Dertli… Kederli… İçli…

Üzgün bir hal gibi kendimi giyinesim

Sokaklara çıkasım

Salya sümük ağlayasım var bu gün

Ve fakat…/ az önce sokakta karşılaştık da sanki

Sen bana…/ evet evet …/ sen bana

Ben de sana bir güzel güldüydüm gibiyim oysa

Kalbimde bir umut, bir umut…

Dudağımda bir tebessüm, bir tebessüm…

Ne oluyor böyle

Anlayabilmiş değilim

Dedim ya… Aklım karışık…

Kafamın içinde kuralsız kaidesiz uçuşan şiir kuşları…

Şubat 2020