Aklıma Düştüğün An

Zamanın en kuytusundayım, gecenin en zifiri karanlığında.
Sayıyorum gecenin kuytusunda birer birer süzülen kaybolan yıldızları...

Aklıma düştüğün an,
yüreğimin karşında el pençe divan durduğu andır aşk.
Suskunluğum, susuzluğumdur...
Gemiler kalkınca son limandan
sana doğru yol alması için kağıttan bir gemi uğurluyorum
batacağını sana ulaşamayacağını bile bile...

Hasretler içinde yanar yürek,
bir güneş misali yanar da kavurulur,
ışık olur bir uçtan bir diğer uca,
zaman geçmektedir yorgun bedenimi ezip geçercesine,
zaman geçmek de,
çile dolmaktadır artık.
Gözlerim dolunca, akınca gözümden iki damla yaş,
ben ben olmaktayım
yürek büyümek de...

Ne sancılarla beklerken seni,
aslında hiç gelmeyeceğini gelemeyeceğini bilerek alırım
aşk sazını elime seni çalar,
seni söylerim kekeleyerek dilim tutuk yüreğim buruk..
Yine akşamı vurur saatim,
elimde kırık bir aşktan kalma büyük bir acı , yüreğim
ellerimde ve ben yine gitmekteyim...