Akrep
kendi ateşinde yanarmış insan
akrep gibi son çare ölümü kuyruğundan
ellerimizle bir cehennem yarattık
alevden tozdan dumandan
bilmedik sonumuzu
hengamesine kandık
uçurumlara yürürdü oysa
her saat son hız ayaklar
ıssız mı ıssız etraf
duyulmadı hıçkırıklar
hayat geride yine hep ayniyle vaki
vakitsizdi boynumuza geçen ölüm ilmiği
boğacakken elleriyle
o an irkildik
bir korkulu rüyadır
her gece boğan nefesi
kabuslarla parçalanır göğsümün kafesi
ne hayal olsun gözlerime ne düş ne kabus
her yanı sisler kapatsın
lal olsun etraf yerler sus pus
bir başıma bir dünya bir ıssız kainat
karşıma sen geç dur her gerçeğe inat
güzeldi
tebrikler.
sevgiler.
Etrafı alevle sarıldığında, infazını kendisi kesen akrep gibi olmadık belki de, evet haklısınız...
Tebrikler, gerçekleri hatırlattı...
kendi ateşinde yanarmış insan akrep gibi son çare ölümü kuyruğundan ellerimizle bir cehennem yarattık alevden tozdan dumandan bilmedik sonumuzu hengamesine kandık uçurumlara yürürdü oysa her saat son hız ayaklar ıssız mı ıssız etraf duyulmadı hıçkırıklar
Yüreğinize ve Kaleminize sağlık Tahsin Hocam güzel bir paylaşım olmuş kaleminizden içten yazılmış,yürekten haykırılmış iyi bir çalışmaydı kaleminizin daim ve baki kalması dilekleriyle şiir hayatınızda başarılar dilerim.👍👍👍👍👍👍👍
hoştu...
Tebrik ediyorum.
Sevgi ve saygılar.