Akrostiş

Biz boş işler peşinde, tüketmişiz bu ömrü, Sorsanız yaşayana, bunu ancak o anlar, Bak işte Deniz, Pınar, Ayşe, Mesut, Ramazan, Sadece bir gülüşe bir ömrü adayanlar.

Sözün bittiği yerde, başlattınız yaşamı, Otizmli çocuklar birer dahi oldular, Sizlerle o melekler, ağladılar, güldüler, Hayatta yerlerini, sayenizde buldular.

Elbet zordur yaşamak, tatlı varken acıyla, Dilerim sayenizde, toplum anlar bu derdi, Gün gelir yenik düşer, otizm denen engel, Dünya bunu yaşamaz, melekler şükran sunar.

                                                           09.06.2010. İstanbul. M Yaşar Kopuz

Otizm: Neden kaynaklandığı tam olarak bilinmeyen, kesin tedavisi olmayan ve hayat boyu süren engellilik hali.

Sadece Bir Anne Demeye Bir Ömrü Adayanlar

(Bu şiir, 09.06.2010 tarihinde dünden inciler listesinde yer almıştır.) (Otist Annelerine / Babalarına)

Bilmeden değerini, yaşadığımız hayat, Bizleri sizden daha, mutlu ediyor sanmam. Bilmiyoruz biz sizin, çektiğiniz çileyi, Gördüğümüzde sizi, bakarız aval aval.

Hayat ne değerliymiş, sizden bunu öğrendik, Anladık ki ne boşmuş, fazlası isteklerin, Yeter ki sağlık olsun, hayal olmasın fazla, Yaşamayı öğretir, sizin yaptıklarınız.

Bir anne nasıl demiş, neymiş sadece istek, 'Okula gidemezse, işe de giremezse, Varsın yemeği yesin, yeter ayakta kalsın, Günü gelince bende, rahat öleyim yeter.'

İşte budur derim ben, karşılıksız yaşamak, Onu az mutlu etmek, ben çok mutluyum demek, Bu uğurda yılları, hatta bir ömrü vermek, Hayata anlam katmak, anlama hayat katmak.

Ne çok şeylere takıp, hayatı zindan ettik, Boşu boşuna koşup, değerini bilmedik, Şimdi sizlerde gördük, yaşamanın azmini, Siz sağolun diyoruz, sizi çok seviyoruz.

Siz çocuklarınızdan, birer melek yaptınız, Yaşamaya bin bir tat, bin bir anlam kattınız, Biliyoruz fazlaca, yoruldunuz bittiniz, Böylece sizler bize, hayatı öğrettiniz.