Akşam

Gözlerimde ateş mekân tuttu
Akşamın kızıllığına yatıp
Güneşin susuzluğuyla yandım
Bir akşam daha olmak üzere
Gülün rengi yine soluyor
Kara kefenini giyiniyor akşam
Üzüntüsünden sararmış yapraklar
Yokluğunda yaşanmamışlar
Ayın fersiz ışığıyla griye boyanmış sokaklar
Bir akşam daha oldu hüzünlerden
Ve sen sahneye gelirken
Ay ışığı süzülüyor yanaklarından
Unutmuyor hasret yine kokuna kaldım
Hayalin canlandı gözlerimde
Bir dokunuş aslında ayrılıklara inat
Tutkulu bir rüya gibi
Seni tanımışlık