Akşam Okumaları

Sus keman!
Ve nihayet ver aşkı yazan satırlarına ey roman
Kendini türeten ayrılık
çağrışımlar topluyor günlerin kuytusundan
Yalan, baştan yazıyor kendini bambaşka yalanlardan
Bu kısırdöngü bitmek bilmiyor
İskandiller salıyorum gönlümün karanlığına
Kendi kıyametine kürek çeken sandalım, sığ sulara varamıyor
Başucumda bir sen, bir karanlık, bir karabasan
Yıkılıyor kağıttan kuleler bir üfürükle
Fakat bu ne şiddet, ne kuvvetli zelzele
Uykusuz gözlerimde bir tan vakti aydınlığı
Dönüyor aynı sıradanlıklara bu muazzam küre
Perdeler açılıyor yine-yeniden
Suflesiz oyuncular hazır sahnede ve perde!
Bu kısırdöngü bitmek bilmiyor
Sus keman!
Ve nihayet ver aşkla aldatan satırlarına ey roman
Yeni yalanlar için bir ışık yükseliyor doğudan...