Akşam Sularında

İnce sızlanışlarla efil, efil,
Saçlarımı titreten bu esinti,
Denizden ruhuma bir intizâr mı?



Havada yaylımlı süzülüşlerle
Avuçlarıma düşe gelen şu çınar yaprağı,
Dalından zamansız kopmuş taze bahar mı?



Rüzgâra nefesini vermişsin,
Yaprağa kokunu!
Bir yakıcı tebessüm ve bir gelincik endam,
Ufkun perdelerinde bulutları gezer de,
Hüzün, nedense hep böyle menevişli savrulur,
Hâyalinle sermest olan bu şanslı yerlerde...



Durgun sularda yürüyorum sâhil boyu,
Yalınayak, paçalarım sığalı;
Sözde boş vermişim ya sakın inanma,
Bil ki, senden anılarla birebir yaşıyorum,
Ömrümüzü kavrayan ayrılık elemlerini!
Çakıllara, kumlara bastık sıra,
Adım, adım yüreğimde hissediyorum,
Eksik kalan sevdâmızın
İç burkan sitemlerini...



Gurubu içerek yudum, yudum,
Kendinden geçen bu mayhoş denizde,
Eteklerini toplamayı unutmuşsun!



Seni, bir başka kıskandım bu akşam ey Yâr!
Çehreni bulutlara tel, tel germiş de
Mehtâbı sinende uyutmuşsun!