Akşamların Karanlığı

Akşamların Karanlığı

AKŞAMLARIN KARANLIĞI

Ben hiç sevmem
Akşamların gece karanlığını.
Hep yüzüme vurur. Yalnızlığımı.
Sevdiğim kadının.
Ahu gözlerin hasretini yaşatır bana.

Ben hep üşümüşümdür.
Akşamların gece karanlığında
Hele bir de.
Hafiften yağmur çiseliyorsa? Dışarıda.
Farkında olmadan.
İliklerine kadar ıslanır.
Nefesinle ısıtırsın ellerini.
Onun için ben hiç sevmem
Akşamların gece karanlığını.

Yüreğin!
İkilemi yaşar içindeki otağında.
Bir tarafın da
Sevgi çiçekleri açarken
Bir tarafın da
Yalnızlığın ateşi yanar.
Onun için ben hiç sevmem
Akşamların gece karanlığını.

Tuzu kurular içindir.
Akşamların zifiri karanlığı
Odalarda saklanır
Sevişen bedenlerin günahları
O akşamlarda içilir
Kristal kadehlerdeki şaraplar
Onun için ben hiç sevmem
Akşamların gece karanlığını.

Sığınacak bir liman ararsın
Yıkılmış duvarların arasında
Köhnemiş sahipsiz binaların odalarında
Isınmak uğruna
Öküz öldüren şarabına sığınmışken
Bir de yalnızlığımı
Yokluğun acısını yüzüme vurmaz mı?
İşte onun için ben!
Hiç sevmem akşamların gece karanlığını.

ÜNAL ŞAHİNLER
02.11.2014
Pz.11.50


28 Temmuz 2020 21 şiiri var.
Beğenenler (6)
Yorumlar (3)