Aktar Ahmet Efendi'nin Maymunu

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde,
Aktar ahmet efendi uyanır ter içinde.

Uykuya yenik düşüp geç kalmıştı işine,
Tiryâk kabından alıp afyon koydu dişine.

Dişinden muzdârib di çürümüştü besbelli,
Bir maymun satın alıp akçeyi saydı elli.

Dükkânda bekçiliği öğretmek zor olmadı,
Meraklı müşteriden dükkânı boş kalmadı.

Dükkândan ayrılınca pür dikkat kesilecek,
Müşterinin dışında yabancıyı bilecek.

Bir gün ahmet efendi kalktı gitti namaza,
Yabancı biri gelse çıkaracak maraza.

Maymuna güveni tam fırsat vermez hırsıza,
Velvele edecektir uğursuza, arsıza.

Bunları düşünerek başladı ibadete,
Neler neler olacak biz gelelim sadete.

Dükkânı açık gören hırsız daldı içeri,
Kafesteki maymunla gözgöze geldi çeri.

Maymunun karşısında başladı esnemeye,
Rehâvet çöktü hemen başladı gevşemeye.

Uykuya daldı maymun kendisinden geçerek,
Yükte hafif ne varsa bir bir aldı seçerek.

Hızla çıktı dükkândan dönüverdi köşeyi,
Torbasından düşürdü gülâbdanlık şişeyi.

Aktar ahmet efendi dükkânına gelince,
Uyur buldu maymunu kafesinde görünce.

Uyandırıp maymunu bir güzel patakladı,
Gözlerini aç deyip uykuyu yasakladı.

Sopayı yiyen maymun suçunu kabullendi,
Hasmına galip geldi çeribaşı'nın fendi.

Bu olayı duyup da dükkâna geldi çarşı,
Dört açtı gözlerini artık hırsıza karşı.

Sözüm siyasilere kanmayız hiç sözlere,
Sandıktaki hışmımız görünecek gözlere.

Kendini kral sanan çıkacaktır pazara,
Hasbelkader gelip de gidecektir mezâra.