Al Ekmeği Tomalara Kancala Çocuk

Önce!
Devrik bir cümlenin
Soyutunu çıkar dilinde
Açlığa şiirler yaz/
Yürek ez gözlerde
Elinle...

Harami ayinlerini taşla
Taşla ki/sevdaya dönesin
Komün hürriyetlerin
Ciğerine işlesin damarların
Bir türkünün soluğunda
Demlensin saz/
Bir yerlerde
Çocuklar
Gülsün...

Uzak dişil eylemlerinde
Özgürlük ana beslesin
Güvercinleri/
Eteklerinde ekmek
Salkımlarında zeytin
Umutları süpürsün çöpçüler
Kuru çalı anızlarıyla...

Sevgi bir tas çorbayla
Aşk kuru bir karanfil
Geceliğinde girsin düşe

Zaman demlesin kadınlar
Kireç bakır kazanlarda
Namus kirleri çitilensin

Haydi çocuklar!
Barış
Sevgi
Abdullah
Cömert

Bu kara deliğin
Zarlarını çıkaralım ortaya
Büyük masalarda kaybedilen
İffetimizi yamayalım
Beyaz kumlarla...

Acilen satılık;
İlanlarını yırt


Alnımızda alevler saçsa da hürriyet
Ölmeye alışkınız tenimizde zürriyet
Çağıdır umudun tozlarından süzecek
Barış şarkılarını yüreklerden ezecek

Al ekmeği soluğunda mayala çocuk!
Tomaların önünde heyula çocuk/