Al Götür

gül olmadan
boynu düşen goncaya ağladı toprak
bebek ölümleri misali

yok
şaman ayini değil göklerin renk değişimi
kuralsız bir matemin, mülteci düşleri

siyaha boyandı ufkun gözleri
ve değişti hücrenin rengi

ey
kendi içinde bölünen şiir
gülüşe hasret
dudak kondur göğüs çatalına, dikleşsin kör meme uçları hasretin

ya da vur
kırkikindilerle
çatlayan toprağın köprücük kemiğini, adı değişsin iklimin

çözülsün yokluğun prangası
kozalaklar çatlarken
ya da uçuşurken ipek böceği vazgeçip kozasından

al götür beni
gitmeden önce, gittiğimiz yere

kadehsiz şaraplar içelim
esmer şarkıları sürüklerken yağmur o metruk mendireğe
vapur dumanlarına saralım, avuçlarımızın şubat üşümelerini

öykümüz asılsın
sırtımızı dayadığımız kayalara
ve acırken kaburgalarımız
gömülelim eşeleyip taşların derin izlerini

gül olmadan
boynu düşen goncaya ağladı toprak
bebek ölümleri gibi

yok
şaman ayini değil bu, göklerin renk değişimi
kuralsız bir matemin, mülteci düşleri ...