Ala Karga

Bir sabah uyandığında

Jetonun köşesi kurutulup düşerse eğer

Anlarsın ozaman  saçlarındaki akların sebebini

Zaman dişlerinin arasında döverken bedenini

Nasıl da geçmiş yıllar 

Anlarsın ozaman ciğerindeki nefesin neden yetmediğini

Gül bahçesine bakıp neden dökülür kırmızı yapraklar?

Anlarsın ozaman 

Bir damla yaş tügümlendiğinde gözüne

Sanki geçmişe bakar gibi söğelince gölgede

Anlarsın ozaman neden öksüz kaldığını

Yitenler vardı 

O köşede koskoca çınardı

Hıçkıra hıçkıra ağlarsın rüyanda görünce 

Soğuk yaşlı ellerini öpüp yanağına değdirince 

Uyanmak istemezsin o rüyadan

Şimdi sindire sindire anlatıyor kendini hayat

Acıyor içimde bi yer var

Sanki sahra çölüne dönmüş sevgisizlikten

Güllerin kuruduğu bi yer

Nalet gelsin denilen biyer  var içimde 

Kimsesiz kaldığım memleket

Kaybettiklerimi gömdüğüm 

Yinede bi palmiye gölgesinde bedevi çadırında

Bağdaş kurup oturduğum bi yer 

İşte idrak zamanı geldiğinde sebebini sorguladığım kader

Herşeye bi mazeret uydururken devenin heybesinden

Yetiştiremediğim o gülizara daldı gözlerim

Dokunmadım kuruyup yaprak dökmesin diye

Yinede karardı kırmızısı

Güzel onca söze yinede eğdi boynunu güzelim Yıllarım gitti  böyle böyle 

Ben bu dünyada bülbül olmak isterken  gül bahçesinde

Hacı Arif in mısırlığında ala karga oldum

Şimdi çilemi dolduruyorum 

Eziyet ömrümden

Korkuluklar içinde ...