Ala-tan Yürek Sancısı

Kuşluk demi boz bulutlar,
Çiçek açtı gökyüzünde;
Dal, dal göverdi meşeler,
Umut kök saldı sürgünde.



Bir nağme tutturdu saka
Derenin çağıltısına,
Anaç serçe heveslendi
Palazın bu şarkısına.



Ala-tan silkelenirken
Ufkun tavus teleğinde,
Dağ, taş cığalandı sanki
Sabahın zindeliğinde.



Çocuksu bakışlarıma
Gülümserken yeni doğuş,
Kayaların oylumuna
Süzüldü bir alıcı kuş,



Gördük uzaktan uzağa
Fır dönen güvercinleri,
Yetişti ilk gösteriye
Karanlığın son cinleri...



Kaçan avı sür kapmaca
Oyun oldu da göklerde,
Güvercini bir atmaca
Pençeledi yüreklerde.