Alemin İsyanı

Ne yıldızlar ne de ay, görünmüyor bu gece,
Kopkoyu bir karanlık, hüküm süren sadece.

Uğuldayan bir rüzgâr, insafsızca esmekte,
Can taşıyan ne varsa, nefesini kesmekte.

Deniz de köpük köpük dalgaları salmakta,
Varıp bütün hırsını kayalardan almakta!

Ara sıra yükselen kulak yırtan gürültü,
Hemen onun öncesi, ışık saçan görüntü.

Ortalıksa pek tenha, herkes bir yere sinmiş,
Yağmur dediğin ne ki, sanki sema delinmiş!

Öfke kesilmiş âlem, kim bilir acep neden,
Gördüğü hangi yanlış olmuş bu hale neden?

İnsanların anlamsız suskunluğuna inat,
Haksızlık karşısında isyanda mı kâinat?

Duyarsız kalmış isek, yükselirken onca ah.
Öyleyse kaybetmişiz eyvah ki hem ne eyvah.

Zulme rıza göstermek, biliriz büyük günah,
Zalimler güruhunu affetmez asla Allah.