Alfabe

arşınlı bir yaraya döner zaman
mesafesiz yakınmaların ötesine bağlarım ellerimi
çıkarım ıssızlığından karanlığın
baharımsı düşler ve
ruhumun kanatlarında gece
evrildiğinde gündüze
yurdsuz çöle ninni sobelerim



böyle olsun istemiyorum
ayaklarım demirden de ağır
yüzüm toprağa yakın
boşluğa sinen an’ların öte berisini sırtlarken takvimden yapraklar
neydik,nasıldık...


umudun karası çalınan
bir dönence bahçesiyim
inanmanın yarısında kanan kül uykusu yüzüm/
yüzüm siyahın törpüsüne naz
bi yorgun beyaz
bileklerime kuş ağrısıyla rüzgarlanan
ırmaksı gemilerde şimdi istiyorum göğümü
biçim biçim,nal nal
kaybedersem bir daha bulamam


üşüyorsa dünya ellerimde
k/al beni sabrım
incecik tohumun zarında
çiçekli bir alfabe ruhum
tepinen harflerin yırtık sayfalarında adım
ay bakışlı nar


şimdi istiyorum
heyhat bir uçurumun yağmur dilinde
sancısı belli maviyi

....