Alınlarının Ortasından Öpücükle Vur

kara gözleri sebep oldu bu y/araya
bir rüzgar gibi savurdu geçmişini
tozlu bulutlara bıraktı gözdesini
yetim ve öksüz bıraktı arkada
ve her bir tohumu,ayrı bir günahına ekti
lakin geç de olsa bir gün
tecellisi olacak adaletin,temelini dikti...

dallarından kopuyordu her bir yaprak
getirdiği ayrılık hançeriyle,içlerini oyarak
ince bir sızı bıraktı
çığlıklarıyla
gözlerini gömdü karanlığa
bu seçim.göz göre göre,onları ateşe atmaktı

mührünü vurdu umutsuzluk
üstelik tertemiz alınlarını yırtarak
bir ışık silueti süzülüyordu,tepeden
lakin zordu,havalandırma boşluğundan
süzülen ışığa ulaşmak
ve öyle bir acıdır ki,
tam birlik olup bağlanırken
bir gün ansızın bölünmek


çengellere takılır yürekleri
ve taş kalpli bir adamdır buna sebep
sivri dişli çarklarında kopar kıyamet
ve ağaçta dal
dalda çiçek kalmak zordur

ve koynunda alır büyütür o çiçekleri
yaşlı bir ağaç nine ve dede
yeni bir oksijen olur
onlara öğretir renkleri ve sevgiyi
ve yalvarır yaşlı ağaç,tanrısına
ne olusun Tanrım!
onların alınlarının ortasından,öpücükle vur.......


aslında şiir daha bitmemiştir
aslında her ölüş yeniden diriliştir...

.............


karısını ve çocuklarını terkedişinden/yıllar sonra
yani elden ayaktan düşüp,çocuklarının eline düşünce


hepinizin ahıyla biraz ölsem
dirildikçe canım her seferinde
o ağlayan kadının gözyaşlarını silsem
kırılganlığında kopacak gibi bile olsa
dimdikti onuruyla
o minik elli,alçak boylu ,sevgi huylu kadını
bir daha görebilsem

şimdi araladığın toprağın penceresinde
belli ki beni g/özlüyorsun
mavi tavan
toprak taban
bir oyana bir buyana bocalıyorsun
biliyorum sevgilim,diriliğime şaşırıyorsun
oysa ben gitmeliydim önden
sen daha kalmalıydın
sana yaşattığım acılardan sonra
mükafatını almalıydın

lakin tecellisi bu hayatın
ve tesellisi yine ben olacağım
gözlerinin vadisine
ebediyen konacağım

yavrularımı,bıraktığımda körpeciklerdi
sen ise taze açan bahar çiçeği
söyle ey sevgili
aşk denilen şu gerçeği
sırtından mı vurdum seni gidişimle
şimdi ben yaşlı bir gökyüzü
bilmem tanır mısın bu çökmüş yüzü
sevinir misin,ikinci gelişimle


uzat bana o minik parmaklarını
takayım alyanslarımızı
sar beni,soğuk teninle
ve d/üşüyorum
ve D/ÜŞÜYORUM
ve hakkını helal et bana sevgilim
müsaadesiz yan yana açtırdım,kara toprağımızı.....

Adalet geç de olsa tecelli etti etmesine de
Ellerine düşen babaları için çocukları hala umutla beklemede.........

Şiir hala bitmedi,bir nefese muhtaç çırpınışlar devam etmekte.....



Not:Biliyorum ablacım,sen ölsen de onun yaşaması için dua ediyorsun yine de....