Alışacağız
kayıp şehrin sokağındayım
elimde şamdan
mumları yok..
oysa kibrit kutumda duruyor
yanmayı bekleyen bir kibrit çöpü.
ucu ıslanmış
gözlerimden akan sudan
ve kurumuyor
çünkü güneş yok.
karanlık, geceden dolayı değil
çaresiz bekleyişten..
çünkü gelecek yok.
ve geçecek değil hiçbir yara.
"ge çe cek" diyor adam inatla..
"geçmeyecek" diyor
kadının aydan tebessümü.
"geçmeyecek" sadece "alışacağız.."
Ge çe cek! Ve mavi bulutlar birikecek tabuların iç avlusunda. Her biri umutlu bir insanın yüreğinden dökülen akça sabahtan yadigar. Her biri bir diğerinin dayanak noktası. Her biri bir diğer tuğlası yıkılmazlığın, en sağlam temelinden yükselip ulaşacak gökkubbesine umudun. ''geçti!'' derken içsesin, bir diğerinin başlangıcından habersiz, ge çe cek henüz içini acıtmasa da sırasını bekleyen niceleri...
"geçmeyecek" diyor kadının aydan tebessümü. "geçmeyecek" sadece "alışacağız.." Alışmak insanoğlunun en büyük yükü sanki Tüge hanım. Kutlarım, güzel şiir.