Alışmak Yetmiyor

Ömrümün geri kalınını
Senden geriye kalanlarla geçirmeye
Ben çoktan alıştım.
Camı açıp, rüzgarlara okşattırdım saçlarımı
Fotoğraflarına baktıktan hemen sonra,
Bunaldıktan hemen sonra...

Özleminin yoğun olduğu dakikalarda
Bir sigara yaktım
Sonra bir tane daha
Ama içmedim
Ağzıma dudaklarından başka bir şey sürmem,
Beni bilirsin.
Sadece dumanını seyrettim...
Gülümsedim,
Sigaranın nasıl da azalmaya başladığını gördüm yandığında
Küle dönüşünü izledim yavaş yavaş
Sönene kadar da bekledim
Öksürdüm
Düşündüm...

Ben de sigarayla aynı kaderi mi paylaşacaktım?
Ne alaka mı?
Çünkü bende bir kere yanmıştım...