Alışmıştım Senliğe..

alişmıştım senliğe nerden bileydim sensizliği
o kadar çok sevmişti ki seni bu yürek,
nerden bileydi senin az seveceğini.
durup durup düşünürdü acaba niye?
nie azaldı bu kadar sevgisi.
gecemde bi fırtına,gündüzümde kederin matemi
güneşin acısı o kadar belirgindi ki dudaklarımda
o kadar halsizdi ki kalbim,
sensizliğe dayanamaz biçimde.
her tarafımı sarmış yokluk(sensizlik)
bi umut kapısı olmuş benlik,
sensizlikse acının kapısı..
yatağımda seni bekleyen bi yastık diyorki sanki:
'öl ama kafensiz yat' 'öl ama onsuz öl' 'öl ama yokluk içinde öl'
mutsuzluğumun yegane temeli,
halsizliğimin en iç bedeni.
aşkımın bitmeyen temeli,
korkumdan bakmaya kıyamadığım,öpmeye doyamadığım..
sensizlik son bulsun artık gel be efkarlı aşığım gel be özgürlüğüm gel be bitanem..