Alıştım

Ben alıştım ateşlerde yanmaya
Kurumuş yaprak gibi rüzgarda savrulmaya
Her yüzüme güleni dost sanmaya
Alıştım, gizlice yas tutmaya

Ben alıştım gülmeden ağlamaya
Derdimi, kederimi hep içime atmaya
Düştüğüm yerden tek başıma kalkmaya
Alıştım, susarak konuşmaya

Ben alıştım kavuşmadan ayrılmaya
Sevdiğimin hayaliyle avunmaya
Her acıya yalnız dayanmaya
Alıştım, muratsız yaşamaya

Ben alıştım her gün keşke demeye
Her gün bin kez ölmeye
Ömrüm hep kış, baharı beklemeye
Alıştım, uykusuz gecelere

Ben alıştım sigara dumanına
Meyhanede karşıladığım her günün sabahına
Bu günden umudum yok belki yarına,
Bakarsın kör talih güler de bana...
Alıştım böyle boş umutlarla yaşamaya