Altın Varak

En kadim tarihlerde yazmışsa vakanüvis
Varağa mühür olur, şu altından gülüşün.
Ruha şifa sesinle, yoktur canda dargın, küs
Âlem hercümerç olur; tufandır üzülüşün.

Gülüşünde bin hikmet, yaratmış Ulu Tanrı
Dedim; bir tutamını, şu yüzüme asmadın...
Yokluğun peyda eder, gözlerimde bin sanrı.
Kalbindeki mühürü, yüreğime basmadın...

Yıldızlar kayar iken tuttuğum tek dilektin
Gözlerini giyinmiştim, bakir kalan eynime.
Rabbimin gönderdiği, bir kanatsız melektin
Uzak ettin kendini, kama vurdun göynüme.

Elif idin her zaman, olmadın ki 'ba' ve 'ta'
Boynum bile razıydı, saçlarından ilmeğe.
Güneşini batırdın, zifir çöktü adeta
Güneşin gözyaşını, ben yetiştim silmeğe.

Bir tarih çöker iken yandı bütün varaklar
Ey sevgili bu gidiş, şiirden kefenindir.
Kalbimin yamacından taşınırken topraklar
Madem öyle ey güzel! Var git yollar senindir.