Altında Kaldım Duygularımın

altında kaldım çöken duvarların

içinde boğuldum büyük suların

hava kabarcıkları dolu

saklanmış duygularım

yalnızlığımı tutamıyorum

yaşamak istiyorum

belki bir gün batımı ile güneş

en kızıl elbisesiyle alay ederken

aşk ağlıyordu

bir karıncanın soluklamasını izlerken

vazgeçti gözyaşlarından bir bulut

sen yokken ben de yok muşum

sen neden yoktun ben hiç bir şey değilken

ve kendimi bulamıyorum

kaç tepe saydım bu şehirde ben

kaç buse aldım esen rüzgarlardan

kaç acımı kanattı bir gamze

ve kaç kez öldüm dantel sevdalara

ve acı mavi doluyordu akşamın her deminde

esen poyrazdır dediler

sırtımı dayadım çınara

bu lodostur ağrıtır çarpar dediler

açıldım denize çıktım karşısına

dalgalar...dalgalar

sahili değil

içimi dövdüler

sessiz akşamı sarhoş eden mehtap

düğün kadar güzeldi Çengelköy'de

gün batımı çığlık çığlık geldi

turuncu bir veda

suya batıyordu tüm şehir

boyanarak kızıla öpüyor alnımı

güneşten sıcak derin mavi

bütün sessizliğiyle önümde

yüzüyorum utançla , ıslakça

bir umut çıkarsın karşıma

günlerdir aradığımı bulmuştum

solgun kaçışlıydı bakışlarım

dilsizlik içinde

bir ceza yemiş bir sükut orucu

bir yalnızlık çemberi biçmiştim

hayallerimi arıyorum şimdi

korkmuyorum bin cesaretim var

geçmiş zaman şarkılarını okuyarak ..

06.03.2021 / çengelköy