Ama Ben Seni Çok Özledim

Ama ben seni çok özledim..
Seninle gülüşmeyi de, olmadık şeylere surat asmayı da.
Sana kırılıp, 1 dakika sonrası her şeyi unutmayı da.
Ben seni çok özledim..
Seninle konuşmayı da, yanındayken susmayı da .
Onca kalabalığın içinde; gözlerimin yalnızca gözlerini bulmasını,
Dudaklarımın dudaklarını öpüyor olmasını da.
Sözcüklerimizin birbirine kavuşup, sarmaş dolaş oluşunu da.
Yanımdan geçtiğinde burnuma çarpan kokunu,
Sesini duyduğumda içimin titreyişini de.
Ama ben seni çok özledim...
Kaç defa sarılıp uyuduysam hayaline,
O kadar uykusuzum hayallerimdeki gölgenin peşinde.
Her kahve içişimde; dudaklarının tadının, telvem e yapışmasını:
Ve sigara izmaritine bıraktığın ıslaklığını öpüşümü.
Ne zamanki anımsasam güşünü:
Kendi kendime dişlek gülüşümü.
Ama ben seni çok özledim...
Olmadık bahanelerle gelince sana; yüzünde cenneti görüşümü.
Senden gelecek tek bir mesajı dahi, kalp kriziyle bekleyişimi.
Kimseye çaktırmadan göz kırpışını.
Ama ben seni çok özledim...
Senle yarattığım bu uzayımsı dünyada, unutup gerçek dünyamı;
Uyanmak istemiyorum senin olmadığın bir tek yarına.
Ama ben seni çok özledim.
Ee gel artık......