Ama Yok

Şimdi seninle mevsimin orta yerinde
Ele ele tutuşup doyasıya üşümek vardı,
Ama yok...

En çok ellerim özlüyor seni,
Erkenden uyandım bu sabah, çıkıp yol aldım cadde boyu...

Ne kadar yalnız yürüyorum kalabalığa doğru,
Ne kadar kalabalık bir yalnızlıkla dolu bu yolun solu,
bilsen....

Geçip gidiyor, en çokta zaman
Zamana bırakılmış, beklentileri platonik aşıkların...

Umutsuz çarpıyor birbibire yabancı bakışlar,
Hani olur da az biraz kaybettiklerini anımsar diye insan...

Ama yok...

En çok gözlerim hatırlıyor gülüşünü,
Dolup taşıyor özlemler, dökülüp yanaklarından insanın
Bir kat daha artıyor üşümesi tenin,
Biraz daha içine çekiyorsun onsuz, acıtan her soluğu...

Nereye kadar gidilir bilinmez ama,
Yol bitecek gibi değil,
Dönüp dolaşıp aynı başa sarıyor o şarkı,
Biraz daha sensizlik, biraz daha acı
Ama yok... Olacak gibi değil,
Ölecek gibi hissettiriyor kalbe bıraktığın sızı...

Uyandım, çıkıp cadde boyu yol aldım
Hiçte güzel üşütmüyor, olmayınca sen
Bu şehrin soğukluğu...

En çok yüreğim özlüyor seni,
Hani az da olsa taşıyordu bir zamanlar
"O da sever belki" umudu...

Ama yok...