Amansızlık

Önce kalbimin sağından
Sonra anormal yalnızlığımdan
En çok da unutamayışımdan
Tam beş parmak izi çıktı gidişinin

Beş parmağında ortopedik acıydı
Kalbimdeki kırığı çıkığı zaten umursamazdı
Ne vakit olsa hayatımda
Zaten her ânı ayrı bir masaldı

Telafisi olmayan zır cahil sevişti
Bülbüller susardı sevdiğimi görünce
Kargaların bet sesleri duyulmazdı
Şimdi geri dönse
Ezberlediğim yeni şarkıları unuturum
Ondan sonrası boş ver olmasın

Tamam;
Hep aptallığa oynadık perde kapandı
Acımıyor tamam; üzülmesin kalp tasım
Ona acı doldurmaktan ben de sıkıldım

Bir bilse bu gece de bende
Bir bilse şu ân hâlâ helak olmuş kalbimde
Bir bilse sadece bildiğiyle kalırdı
Boş ver bilmesin
Yolunun açıklığı sokak lambasına acımasız
Karanlık gelir ona şimdi
Bendeki bu amansızlık...