Ana

Ne sızılar sarmışsın yumuşacık öpüşlerinin çığlığında

Ne rüzgarlar biçmissin bağrına yaslayıp gönül kıbleğahında

Ne acıları yıkamışsın gözyaşının pınarlarında

Ben seni kırkından sonra sevmişim affet beni

ana

Yıllarını örmüşsün taş duvarlara hırçın bir oğul

için

Üstün şimdi çimensiz tepeler gibi sessiz ve sakin

Kiymetini bilemedim yaşarken senin

Ben seni kırkından sonra anladım affet beni ana

Yokluğun içimde onarılmaz derin bir yara

Çare yok şimdi kavuşmaz kollarım sana

Merhametini bulamadım başka aşklarda

Ben seni kırkından sonra anladım affet beni ana