Ana Dolu Türküler

kaybettim ben,
neyi kaybettiğimi bilmeden ,hissettim ama yokluğunu
eksikti ,yarım kalmıştı ,durmuştu bişeyler
sıkıntılı sıkıntılı devam ederken ,ne akrep ne de yelkovan hisseti bu yokluğu
vardı mutlaka kaybetmiştim bişeyler
aynaya baktığımda üç tel saçım mı?
yoksa üstüne bindiğim atım mı?
neydi inceden inceye bu kadar içimi acıtan?
okuduğum YASİN mi? yoksa içli içli dinlediğim şarkılar mı?
bir avuç toprak mı?
yitirmiştim bişeyi kaybetmiştim inceden...
aynaya baktım hissettim herşeyi
yoktu o saçları okşayan pamuk eller
yoktu hiç acımadan hırpaladığım atım,
evet acıtan YASİN di, dinlediğim türkülerdi ANA dolu türküler,
bir avuc topraktı bağrımı yakan ki
her baktığımda bakar o yeşil gözler...
her yaşına değdimde kokar ANAM, her tuttuğumda o pamuk saçlar...
okyanusu özledim ,gözlerine her değdiğinde, gözlerim
ferahlığını özledim o ninni nefesinin,
annemi özledim ...
kaybetmek böyle büyükse acıdır
aslında dokunduğun herşey içini acıtır annen yoksa
yetim kalırsın ,kör ,sağır...
anneler gününde eteklerinde oynamak vardı güzel anam
yeşil gözlerinde yaşamak vardı
tüm çocuklara
cennet vaad etmek vardı
tüm eli öpülesi anaların , kıymetli çocukları
değerini bilin kaybetmeden ANAların...