Anadolu'm

O ne dumandır 

Anadoludan yükselen 

Şu bahtsız sayfalara dökülen 

Bir karış toprak üstünde 

Ölü yaşayanlar mıdır?

Yoksa sabırsız bir bebeğin 

Anne karnındaki çığlığı mıdır?

Ben

Daha açmamış bir gül tomurcuğu gibi

Yaşarım Anadolu'yu

Toprağın o ıslak kokusunu koklaya koklaya

Gökten uçan turnaları

Ve

Güneşin ihtişamını izleye izleye 

Yaşarım Anadolu'yu

Nice cenkler edildi

Nice halaylar çekildi 

Necati Ertaş'ın dertli sazından

Ahmed Arif'in kaleminden

Dile gelen Anadoludan 

Yükselen dumanlar da ne ola

Demir bardaklara her vuruşta 

Çıkan o uzun tın sesini

Şu kolları çökmüş nar ağacındaki 

Bülbüllerin narin sesini duymak kadar

Hayranım sana Anadolu'm

Tozlu yollar kervansaraylarına

Kuru dudaklar çeşmelerine

Şu nankör insalar üstüne konduğu vakit 

Sevindin mi Anadolu 

Yoksa puslu gecelerde 

Ağladın mı yıldızlarla 

Üşür müsün 

Al şu yanan gönlüm ısıtır seni

Aç isen 

Al dertsiz vücudum senin Anadolu'm

Ah! Benim bahtsız başım 

Akıp giden zaman ırmağında

Yıkanan bahtsız başım 

Mazide çocukluğum

Önünde Anadolu uzanırken 

Ne diye sızlanıp yararsın beni

Duydum ki

O duman zannettiğim 

Sevinç sisleriymiş, Anadolu'm

Sivas'tan Mardin'den

Konya'dan  İzmir'den

İstanbul'dan Siirt'en

Ankara'dan Yozgat'tan

Ve daha nicesinden 

Bir parçasın sen Anadolu'm