Anasının Küçük Kızı

Sarıydı saçları,
güzeldi gözleri,
bir sevdaya tutkundu,
küçücüktü yüreği.

sessiz bir sevi beklerdi
barıştı, umutlandırırdı...

anasının elinde ufacık elleri
dingin bir sabahında şehrin
gökyüzü yarıldı seslerden
yorgun ananın ellerinden
kayıverdi elleri sepserin

gözleri güzeldi,
yaşla doldu,korktu,
serin ellerinden kayan anası artık yoktu...

tutkunluğundaki sevda yitmişti,
büyümüştü yüreği, nefrete sinmişti,
kavgası, umudu olmuştu.

beklediği sevide haykırdı! sessizliğe

"biz günahlarıyız bu şehrin, umut salan yüreklerimizde nefretle! büyüyen"