Andımız
Turkum,
Dogruyum,caliskanim,
Haylaz degilim ama yerimde duramiyorum,
Henuz alfabeyi sokemedim,
Bu bey at in hikmetini anlamiyorum....
Sabahin henuz koru,disarda ayaz,
Korpecik kuzular bagirir avaz avaz.
Yasam:
Ah... birazcik anlasam!
Ilkem:
Kucuklerimi korumak,buyuklerimi saymak,
Galiba maksad hane halkini tanimak,
Saydim ciliz parmaklarimla,
Benden sonra iki kucugum var,ucte buyuk,
Babamin omuzlarinda katli butun yuk.
Babam da cok caliskan,eger is bulursa,
O da Ulku sahibi olacak uc ogun karni doyarsa.
Yoksullugun her turu sofrasinda katik,
Kucukleri sever ama kaslari hep catik.
Yasam sirtinda dag emsali kambur,
Ah cekerek dusunur beyninde bir ur,
Bazan comelir de sedire basi egik,
Evladim biz buna mi layik idik?
Yoksulluk bir Okyanus, babam sandal,
Umuda kurek ceker kalmadi mecal.
Canim babam yuregimde bam teli,
Basi dik ama coktan bukuldu beli.
Ulkum:
Yukselmek ileri gitmektir,
Cocuksu aklimla dusundum
Galiba en dogrusu ondekini itmektir!
Yoksa nasil ileri gidilir?
Heykat her hamlede ogretmen onume dikilir.
Vazgectim en iyisi yerimde saymak.
Vatandas olmanin onuruyle haz almak,
Yoksa fena vuruyor ogretmen,
Galiba onlari baglamiyor bu ogretilen!
Annem ara sira soruyor;
Derslerin iyi mi?
Nasil anlatsam her sabah and ictigimi?
Ne ayrana benzer ne sute,
Bir bardak da anama getirecegim gucum yetse.
Ben anami Ummi bilirdim,aldanmisim,
Ilim sadece mekteplerde degil yanilmisim.
Yavrum: ictigin And bilesin ki, Ulusal iksir,
Boylece Ulkede ne pas kalir ne kir!
Maksad kafamda karisik, sanki Kula Kul olmak!
Alam fezaya ucarken biz yerimizde saymak!
Okullar da bazan oluverirmis milli mabet
Ogretilen din degil,ancak resmi ibadet!
Sonraki yillar anladim.Okuyup yaziyorum,
Artik andimi bile kendim hazirliyorum.
Buluscuyum,uretgenim caliskanim,
Insanligin saadeti ugruna helal kanim.
Amacim:
Akilci davranip gelismek,
Varligimi ancak Hak yolda feda etmek,
Mutluyum,benim Ulkem uygar olursa,
Sefalet kalkar,insanim karni doyarsa.
Ne fani kullara taparim,ne de Ulusal Din e
Hayatim ve olumum ancak alemlerin Rabbine....