Anektodlar-5-

Özlemek anlamaktır
Kalbin beyine daha çok kan pompalamasından belki de
Sevinçli anılara bile ağlamak
Önce bir kara delik gibi büyür içinde
Sonra zaman yutar
Özlemi de,özleneni de
Anladığın tek şey olup bitenden
Her şey geçip gider bir şekilde
Evet, hayat bunu öğretir insana sadece



Ne tuhaf değil mi?
Kaç hazan seyreder insanoğlu sararmış yaprakları
Ama hiç aklına getirmez
Bir gün kendisinin de buruşacağını
Suç aynalardadır aslında
En usta yalancıdır onlar
Son ana kadar söylemezler insana yaşlandığıını



Düşünüyorum da
Cesaret ettiklerime korkmuş olmayı mı isterdim?
Yoksa korktuklarıma cesaret etmeyi mi?
Peki ya bundan sonra neyi öğrenmeliyim?
Hesapsızca saldırmayı mı hayata?
Yoksa her adımımı hesap etmeyi mi?
En kötüsü cesaret ya da korku çoğu zaman
Tren geldiği anda değişen makas gibi
Telafisi yok yani



En sempatik yalancıdır umut
Bazen doğru söylediği de olur aslında
Tuhaf olan şu ki
Söylediği doğru çıktığında
‘Biliyordum zaten' denir
Elin tersiyle itelenir
Söylediği yanlış çıktığında ise
‘Canın sağolsun kardeş' deyip sırtı sıvazlanır
Belki bundandır umudun çoğunlukla yalan söylemesi