Anılar

Gittiğine değdimi ?
Elimdeki gülleri küle döndüren yolluğun
Dokunmaz sanırdım gidişinde anılar
Canımı yakıyor şimdi.........
Neresine takayım can yangınımı alsın giderken bıraktığın sacının tokası
Olamasaydı sonumuz böyle deyişim; dayandığım sessizlik
İçine düştüğüm gözlerinin rengin de geceler
Bulunmaz; tutkularıma verdiğin yalnızlık hükümleri
müebbetine giyindiğim beyaz kefenler bağlar parmak aralarımı
yok sunluğum ,yoksulluğum hep büyüz den; anılar,dinmeyen anılar
hep bir gece hep aynı ses kulaklarımda çınlayan ellerimde bir kalem hep aynı resim
de falarca çizdiğim özlemime yansıyan gözlerin
kendi kendime ettiklerim kendime ettiklerim
bulamadım bu sessizliğe bu havasız bu gün gibi karan içime
ay ışığı deminde gözlerinin rengine çare............................................
al, gel de dinsin bu fütursuz bu densiz bu ahlaksız gecenin berduşluğu
yoksa bunca zaman inandığım tüm duygular yalancı
barbar hunhar bir arzuyla ateşin de ölecek
kalabalıklar var içimde kargaşa, dokunduğunda içiimin içine olanaksızlığı
karmakarışık duymadan konuşmadan onca yıl onca emek onca keder
hep bir boşluktu tutunduğu düşlerin;düşüncelerin sürgünü gözlerin
hep bir yanı yanık yüreğim ecelsiz çırpınışların da
kendi kendine ettiği yüreğimin kendime kalan başı bozuk anılar
bir mızrak gibi yüreğimdeler............