Anılarda Kalır Çocukluğun !

Hep küçük kalırım sanırsın
Çabucak büyümek istersin
Büyürsen geri gelmez çocukluğun .
Büyürsen kaybolur masum gülüşlerin .
Sende kalmaz pespembe hayallerin
Bitmesin bırak o tertemiz düşlerin
Kilitle kapını büyükler giremesin .çocuk !

Her sabah sorma annene ben ne zaman büyürüm diye!
Bilsen ne güzeldir o çocukluk günlerin
Gülüp oynadığın mahalledeki küçük park .
Kumdan kaleler yaptığın kumsal
çamurdan tencereler ,kağıttan gemiler
Bırak silinmesin bulutlara baktığnda benzettiğin resimler .

Evcilik oyunundaki küçük anne
Biriniz anne olun diğeriniz baba oyuncak alsın evdeki küçük çocuğuna
Doktoru çağırın yalandan iğne yapsın ateşi çıkan bebeğe

Zannetmeki büyürsem düzelir herşey
Zannetme gerçeğe dönüşür kurduğum tüm hayaller
Büyürsen doktor olacaktın hani ,bir araba en güzelinden birde ev
İşten eve yorgun gelişler ,evde bitmeyen eksikler
Anne baba olmak kolay değil yapılmamış ödevler
Sonra bir türlü denk gelmeyen gelir giderler
Ev kirası ,mutvak derken uykusuz geceler

En büyük derdin arkadaşının oyuncağı daha güzel
Onun arabası kırmızı ,seninki neden siyah
Arkadaşın yine bozdu oyunu komşu çocuğu ne mızıkçı
Ne büyük dertler seninki yere düştün kanadı yine dizin
Ellerin çizildi ,taş battı ayağına offff kıyamam sana !
Bak unuttun her şeyi yine daldın oyuna !
Büyüklerde küçük olmak istiyor ,sen burda kal gül Oyna !
Gülüşün ne güzel Gülümse tüm Dünya'ya ...