Anılarda Mutluluk Aramak Anlamsız

Anılar sadece avuntuların aynadaki göz yanılması
İnsanı yaşatan umuduna olan tutkusu
Bende bir zamanlar umudumla besliyordum ruhumu
Zamanla ardımda bıraktığım kırıntıları arar oldum
Beklide yanlış gözlere verdim hayallerimi
Bir umuttur yaşamak diye avundum
Avundukça sesimdeki çığlık büyüdü
Sadece ben büyürüm sanıyordum
Meğer her yaş bir derdi bin ile çarpıyormuş
Umut toplana toplana geliyormuş ardım sıra
Hayallerimse eksilerek yok oluyormuş
Sevdalar yaşıyordum
Kendimi unutuyordum
Ayrılık kelimesi girince koynuma ağlıyordum
Ağlayınca acım boşalır sanıyordum
Oysaki ben bıraktıkça gözyaşlarımı hayata
Hatalarımı da unutuyordum
Hayallerimi ayıklamadan yeniliyordum
Şimdi anlıyorum aldanışlarım varmış
İnandıklarımla karıştırdığım aldanışlarım
Güneşi hep gözlerimde doğuyor zannederken
Yağmurlar birikiyormuş içimde
İçimde hiç uslanmayan bir çocuk yaşıyormuş