Ankara

Zaruretin mecburiyetle birleştiği şehir
Seni tanıdığımda eylüle beş vardı
Korku tünellerine benziyordun
Gazetelere insan sarıldığı yıllardı
Yani sana kafadan ısınamamıştım
Hayat işte
her yaz sana gelmem gerekiyor
benimseyemedim seni
benleşmedin hiç bir zaman
Oysa sen vatan kalbinin attığı yerdin bir zamanlar
Ulusta mütevazi bir salonda
Dağ yürekli insanlar kaderimizi çizmişti
Tageddin dergahında Akif marşımızı yazmıştı
Şimdi kaderimizin çizildiği o binanın arkasına
Sahi o pavyonları kim dizdi
Daha beteri Hacı Bayrama yıllardır sol yanından
Ne izlettiriyolar
Burda bir densizlik var
Biraz da kadersizlik işte
İnsanın ve maddenin yozlaşmadığı zaman da bile
İki mürid zor bulabilmişti
Sakarya yokuş çıkıyor insan kalabalıklarından
tunalıdan aşağı hayat akıyor
Kocatepe görkemli ama soğuk
Anıttepeden bir çift mavi göz
Neden böyle efkarlı efkarlı bakıyor
Aslında suç sende değil
Sana gelenlerde biraz da
Asık surat onların eseri
Diğerleri de onların
Sen adam gibi adamlar geldiğinde
Görevini layıkıyla yapmıştın
Bir milleti kaderiyle kucaklamıştın
Neyse seni yazmak uzun iş
Bahçelide bir çay içimi
Çıkalım gam yüklü kaldırımlarından
Biraz da biz soluyalım
Sorunsuz yaşamın soluğundan....