Ankara-istanbul Arası Ayrılık

Gittin...
Sessiz ve sedasız
Aynen geldiğin gibi
Önce ellerimi bıraktın sensizliğe
Üşüdüm...
Yalnızlaştım
Sendeledi her adımımda ayağım
Düştüm
Ve öylece kala kaldım olduğum yerde
Sonra yavaş yavaş terketmeye başladın
Bütün benliğimi...


Ne tebessüm için bir neden kaldı yüzümde
Nede mutluluğa dair bir yemin sözümde
Son bakışınla
Zamansız bir ayrılığa mahkum ettin
Bütün duygularımı...
Önce tatlı gülüşün firar etti düşlerimden
Sonra hayalin usul usul kayıverdi ellerimden....



Gittin...
Hoyrat saçlarına umutlarımı takıp
Elveda kelimesiyle
Bana ömürlük bir hüzün bırakıp
Acemi şairliğime inat edercesine
önce
Siyah beyaz bu aşk hikayesinin
Sonrada benim sonumu yazıp
Arkana bile bakmadan gittin...
Kendine yakıştığı gibi...............


Gitme desem de
Gidecektin
Bu yüzden sustum
Başka elleri yakmaya gittin avuçlarında
Başka aşkın sokaklarında yağmaya
Başka bir beden
Başka bir tende kendini kandırmaya...


Ha bugün
Ha yarın
//,,,Zaten Gitmek İçin Gelmemiş miydin Bana...//





Pınar YILMAZ & Arif ORHAN Ortak yapım