Ankara'da Akşam
Güneşin yüzü soğuk, Ankara'da
Bu ne yaman ölüm rengi
Hayat donuk, hayat bayat
Bir adım ötesi beyaz çizgi
Ay gelmez oldu pencereme
Gönlüme de deli rüzgâr
Kayboldu yeşil gözlerimden
İçim soğuk, yüreğim anılar kadar
Kış bahçesindeki perişan hayallerim
Odamı süsleyen karanlığa büründü
Radyonun düğmesini her çevirdiğimde
Yalnızlığın türküsü gözlerime sürüldü
İçimdeki ses ayaza mahkûm şimdi
Her şarkıda kendimi buluyorum
Rüyalarım beyaz, ben kardan beyaz
Sesim bile beyaz. Hiçbir şey görmüyorum
Bir Aralık akşamı Ankara'da
Ellerim birbirine yetmez oldu
İnatla tutundu dala yaprak
Sonra, sarı sarı düştü toprak oldu
21 Aralık 2018 / Cuma