Anla

başlar yelkovanin işleyişi

ve siner içime yüzlesmelerin kiri

bir deprem etikisi gibi

düşer aklima korku dolu anlari hayatın

susmak ister sinem 

lal kesilir ağzım

cikmaz soluğum

kapanır içime solgun ruhum

duyulmasını istediğim

feryadlarım

suskunluğumdandır ki 

yok duyanim 

keder yerleşir 

bağrımda hissedilir acı

gözlerimin önünde canlanır

ağlayışlarım

çöküşlerim

bağırışlarım

aynaya bakarım

sessiz 

suskun

bakışlarım

ruhsuz bir bedeni andırır

neden diye sorma

hayatın işleyişi

acıların hissedilişi

düşünülmekten kaçınılan 

yüzleşmelerin

sonucu

enkaz mı desem

yoksa

artçı mı 

bilmiyorum

anla 

korkma

içimde

en derindesin

ve bu kirli geceleri

aydınlığa kavuşturanımsın

bunca çirkinligin ortasında

çehreni görünce 

alır yüzümü bir tebessüm

kapanır

dalar uykuya gözlerim