Anla Artık

Ben,
Yere-göğe sığdıramadığım
O koskoca dünyamı
Küçücük yüreğine emanet etmiştim.
Hatırlarsan;
Ne olur ona iyi bak,
Kırma,
İncitme demiştim.
Zira,
Ustası yok ki tamir edilesi
Varıp,
Bir gece vakti
Apansız kapısına gidilesi...
Oysa şimdi,
Paramparça sayende
Tuzla-buz.
Ne anlarız biz sevmekten-sevilmekten
Ey sevgili !..
Kabul et,
Kabul et işte
İşte biz buyuz.
Buyuz.

Oldum olası maharet belledik kırıp dökmeyi
Sevdadan yana.
Papatyaların suçu neydi
Peki,
Peki ya gelinciklerin?
Erguvanlar da öyle.
Haksız mıyım sevgili
Susma,
Susma.
Ne olur Allah aşkına bir şeyler söyle...

Şimdi çöl yangınlarındayım
Asumanlarımı kimler dindirecek?
Ya hicranlarım !...
Ne kadar gün eskitsem,
Ne kadar zaman sarsam yaralarıma
Bir yanım hep noksan
Bir yanım yarım.
Anla artık sevgili
Anla.
Sen varsan ben varım.
Sen,
Sen varsan ben varım