Anla Vakit Sona Ermeden ...

Şimdi önünde dik bir yokuş , düşe kalka çıktığın
Uzaklarda kalmış gerçekleşmeyen arzuların
Yüreğinde sevdanın boynu bükük çiçekleri
Hayat yolunun yok kaçışı, bilinmez getirecekleri

Duyguların uyuşmuş soluk almaktır sadece işin
Sanki yaşamın değil yitirilmiş bir ruhun hikayesisin
Ya yüreğindeki izler neler, neler anlatır bir bilsen
Viraneye dönen her insanın gibi asla silinmeyen

Bir zamanlar dünyaya ışıldayarak bakan gözlerin
Şimdi feri kaçmış bir mum gibi, bir de titrer ellerin
O sevdadır işte içini kemirip, kangrene döndüren
Anla vakit sona ermeden, sök at artık yüreğinden

Durma öyle uçurum kenarında atla yada yan bile bakma
Bırak kendini boşluğa yada kanat aç yeni yarınlara
Dönmelisin artık kendine, kaçmak anlamsız yaşamdan
Ne anlayacaksın vazgeçsen, bir şeyin farkında olmadan ...