Anlamadım Kendimi

önceliklerimi bir rafa kaldırdım
ve tek sonram oldun birden bire
anlamadım kendimi
kimseyle konuşmadan
nasıl olduğunu anlayamadan
kuşkusuzluğuna sığındım

tek yalanım vardı dilimden düşmeyen
yapraklar dökülürdü sen varsan da hayatımda
ellerini ceplerinden çıkarmazsan kıskançlaşırdım
ellerin karanlıkların olamazdı
ruhum ceplerine hapsolamazdı
olurlarımla olurların uyuşamazdı
dudaklarının şarkısızlaşmasında

hayattı hayat sandığın
bilmemek de ayıptı üstelik sevmeyi
yollar gözlerdim olman şart değildi
ben sen olmasan da
sana hazırlanırım gün boyu
gölgeli sota köşelerde öğrenirim üşümeyi
birgün ansızın karşıma çıkacakmışsın gibi