Anlamak Ve Ağlamak Anne Gibi Aslında Her Şeydir

evet anne bu son resmin
bak elimde!
merak etme iyiyim
dünyam yine daha güvenli senin avuçlarında
yok yok ağlamıyorum
yağmurdan!
biliyorum yanımda olduğunu
bilmez miyim annem beni hiç terketmeyeceğini
evet yan komşuya gittin!
anne sana söylemiş miydim
yan komuşular altı ay önce gitti...
ama yine çağırıyorum ben arada
uzun uzun basıyorum zile
uzun demişken
hiç farkettin mi
kimse senin gibi saramıyor
senin kolların çok mu uzundu annem...!




olmuyor anne
ağlıyorum arada
kaç kere yüzümü yıkıyorum hiç sorma
karıştırıyorum güya suya
ama...
olmuyor anne ağlıyorum
hem de çığlık çığlığa
her gün deniyorum
belki bunda kalmıştır azcık
bu çok eski bunda mutlaka...
hala
ne şefkatin ne de sen kokmuyor havlularda...!




şimdi eskisi gibi değil hayat annem
bıraktığın gibi...
mahsus hafif giyiniyorum yağmura
evet belki saçma ya da aptalca
ki; götürdüğü gibi getirir belki
bereket derdin ya hani
kızma ama
ben bu bereketi sevmiyorum artık
üzülmüyorum alıştım da hem
sen bilmezsin
ama bil be annem!
ütüsüz gömlek bunlar
kaskatı olmuş muhallebi
tadı tuzu yok çorba bunlar annem....!





çoğu zaman dumana boğduğum odamda bekliyorum kahvaltıyı
geceler daha uzadı!
eski çayların tadı yok şimdi zehir gibi
zeytinler daha siyah nedense!
sen her şeyi bilirdin ya
ama bilmiyormuşsun!
sokaklar arabalar üzerine,üzerine yürüyor insanın
her gün okula gidiyorum annemsiz
bir elimde çantam biri boş!
kaldırımlar nasıl itiyor yola anlamazsın
mesela;
artık hiç karnım ağrımıyor sebepsiz
aklıma bile gelmiyor hatta
nasıl söylenir ki
mesela;
gıpta ediyorum zorla annesini bakkala sokan çocuklara
gıpta bu kadar acı mıymış annem
peki neden hiç öğretmedin bana...!


evet yine yazıyorum arada seni
işte ya ağlamak istediğim zaman
ya hatırladığım...
ama yer kalmadı artık
bıraktığın ilaç kutularında
yalan söylüyorlar anne tüm ilaçlar yalancılar
kızıyorum bazen sana
her şeyi sığdırmasan yine büyür müydü kalbin
bu kadar tatlı olmasaydın
o lanet şeker yine bir şey yapabilir miydi sana...!




kontrolü kaybettim bugünlerde aslında
yalana da alıştım iyice
çalışıyorum ama...
ne sütten kesiliyor
ne yalancı meme emiyor özlemler
yine arada yırtıyorum önlüğümü
gerçi onlara bile kimse inanmıyor ya
ruhsuz duygusuz şimdi insanlar
sadece kızıyorlar...!



kadife battaniyeler tüylü kazaklar
hepsi yalanlar anne hepsi yalanlar
hiç biri senin gibi saramıyorlar...

ama bu yalan değil anne
anne karnında ölen bebeklere üzülmüyorum artık eskisi kadar...!





( hatırlamak anlamaya kol uzatır bazen... bazen de ağlamak hatırlatır...tüm annelerin anneler günü kutlarken biraz da annesizleri hatırlamalı...)




ToprağınSesi