Anlamıyorlar ki

Karşıma çıkan her lahzaya bir şiir yazıyorum.
Görenler hayret içinde kalıyor çıldırmış gibi yazıyorum.

Bir martının denize çarptığı anı.
Sönen mumun fitilindeki sıcaklığnı.
Bir peygamberin aşkını.
Bazen de aşkın sahibini yazıyorum.
Ey sahiplerinde sahibi.
Senin verdiğin kudretle yazıyorum.

Sonra Cibril -oku. Diyor.
Şevkle okuyorum.
Bir bakıyorum ki, dinleyen anlayan yok.
Karşımda ne Muhammed Mustafa
Ne Ayşe ne Fatma.
Ben Yusuf olmuşum,Züleyha gözlerini kapatmış.
Ben bülbül olup yanmışımda gül bana âmâ olamamış.

Bir dilsizin konuşmaya çabalaması gibi.
Tek ayağı olmayan bir adamın koşma denemeleri gibi.
Şairliğimden utanıyorum o anlarda.