Anlamsız Oda

Sarartmıştı güneş penceredeki tülleri
Sahi kaç zamandır güneş gülmüyordu bu pencereye
Duvarlar kararmıştı kışın tüten soba dumanından
Sehpanın uzerindeki devrilmiş bardak
Ve ondan dökülen son damlanın bıraktığı iz
Gözyaşı gibi akmış tozlu sehpanın üzerinde
Günah gökyüzünde süzülen bir iyilik gibi
Kurumuş ormanda yeşeren tek ağaç gibi
Seni o damla misali sevdim
Zemherinin çatlattığı ellerde sevdim
Cemrenin düştüğü toprakta
Ayrılığın sonbaharında sevdim
Ben en güzel seni sevdim

Boşver artık manası yok
Ederi kalmadı hiçbir şeyin
Oluru kalmadı hiçbir lafın
Tek başıma kaldım bu anlamsız odada
Üzülmüyorum eskisi kadar
Duvardaki fotoğrafa
Biliyorum zaten
Anlamsız 'O' da
Anlamsız oda