Anlıyorum Gelmiyorsun

Gelmiyorsun,
değişen hiçbir şey yok!
yastık, yorgan bile gelmeni bekliyor susarak
ama sen tenezzüllerini bile yormaya kıyamadan
Gelmiyorsun, içim acıyor
bir tek hayallerim başkalaştı sen yokken
onlar da yüzmeyi öğrendiler, kırılınca
sandılar ki usanmayacaklar
oysa utandılar soysuz sorgulayışlarından
sonra onlar da yaşlandılar.
Gelmiyorsun
ben de serseri pusulara yatmıyorum artık amonyak akşamlarda
yollar gözümde değil!
yalnızlığımla kavga ediyoruz bazen
o kanepede yatıyor, üzerini örtmüyorum.
tesadüflere de çok kırgınım
hiç karşılaştırmadılar bizi!
gel be kadın
ne çok yoksun!
iki kişilik uyuyup-uyanma fasıllarım değersizleşti
tabağımda yemek bırakıp,
arkandan ağlıyorum.
ne yapsam kısık ateşte taşırıyorum seni hayatıma
soranım kalmadı, annem de aramıyor.
Hala gelmiyorsun
düşüncelerim de değişiyor galiba benimle birlikte.
ısıtamadığın düşlerimle ısınırsın artık
ya da yakamadığın kadar yanarsın
bir hayat kadınının bakireyim demesi kadar masum
ve bir çocuğun mendil satması kadar gerekliymiş herhalde
seviyorumların.
Anlıyorum...
Sen gelmiyorsun
Ben alışıyorum yavaş yavaş...