Anne

yine ıslak bir ilkbahar akşamında düşlüyorum seni anne
ıslak bir çift göze baktığımda hep seni hatırlıyorum anne
ve hatırıma geldikçe umutlarımı sulardı bir çift göz
çocukluğumu özledim delicesine o mağrur bakışlarında anne


sonra sonra annem bize bir şey olduğunda çektiğin acılar gelir aklıma
ardından gülüşlerini ,sevinçlerini,hüzünlerini ve bide yalnızlığını topladım
hani olur ya belki yanına gelirsem hiç bilinmeyen o zamanda diye
senden habersiz kurduğum hayalleri orda gerçekleştiririm belki anne.


hani bazen kızardın ya bana hatta döverdin ve ben küsüp evin arkasına saklanırdım
sonra sonra o yufka yüreğin elvermezdi gelip tekrar gönlümü alırdın ben ise mızmızlanırdm
işte ben o meçhul çocukluk günlerimi, kızmalarını, merhametini, şefkatini özledim annem
her gece yorganımla dertleşiyorum senle olan anılarımızı anlatıyorum ama hiç sıkılmadan dinliyor.

sonra bir gün annem bir gün alaca karanlıkta sesini duyacağım adı başka tadı başka
nice umutlar tüketim bu yolda nice insanlar tanıdım ama hiçbiri umutsuz değildi
ülkem anne ülkem diyorum can çekişiyor bu ne garip bir ülke annem
yıldızlar bile artık uğramıyor gökyüzü kan ağlıyor annem toprağı boğarcasına.