Anne.. Ben O'nu İstiyorum

Çöpe atılmış bebeğinin yerine, eline gazoz kapağı sıkıştırılmış ağlayan bir çocuktum..
Kim ağlamazdı ki..
Annem 'yenisini alırız' dediğinde inat ederdim
'Ben onu istiyorum'..
Ama ertesi güne kalmaz, geçerdi işte..

İçim, bayramlarda ceplerime şeker dolduran
Her şeker veren kişiye duyduğum nefretle doluydu.
İçim..Küçüktü.!
Kim severdi ki bayramlarda para vermeyenleri.?
Ama o da, bayram biter geçerdi.

Herşey bu kadar basit dönebiliyordu etrafımda.

Saflıktı işte..
En çok bir çocuğa yakışabilecek birşeydi..
En çok bir çocukta şık dururdu.!
Kim salak diyebilirdi ki o saflığa..?

Keşke cümleleri kuruyor şimdi koca kız..
Keşke çöpe atılan bebeğime ağlasam
Böyle günlerce hatta unutamasam o bebeğimi.!
Keşke tek nefretim şeker veren elleri öptüğüm o büyüklere olsa..
İçim ben büyüdükçe büyümeseydi keşke..
Kim isterdi ki büyümeyi.?

Şimdi sevgisini bir başkasına satmış it'e ağlayan koca bir kızım..
İçim, nefreti bile geri de bırakıyor..
Geçmez işte Anne.!
Gözleri başkasına bakıyor diye,
Kıskançlıkla, öfke birleşimi duyguları
Bir kaç tabak bardaktan çıkaran, kırıklardan aldığı kesiklere aldırmayan koca bir kızım.!
Hıncını alamayıp, bileklerine saldıran
Aklını bir O'na, O yoksa intihara çalıştıran koca bir kız..
İçim..öyle ki...

Özlemeleri kimseden almadan kalbine yakın yere dolduran
Safım..
Onca ihanet lugatına etiketlenen ben
Özlemeyi eksiltmediğimden, salaklık niteliğinde safım..!
Kim demez ki salak diye.!?
..
Anne kanamıyorum artık..
Yenisini istemeyecek kadar inatçıyım hala..

Anne..Geçmez bu yenisini istemiyorum..
Ben O'nu istiyorum.!!